شاه‌کلیدِ مزدافرِ جان : مراقبه ی جادویی

این گره باید باز بشه، چطوری؟ خیلی ساده، کافیه از ذهن، از کالبد عبور کنیم. کافیه هویت حقیقی خودمون رو پس بگیریم و از هویت ذهنی به بخش ماهوی وجودمون سفر کنیم.
چطوری؟ به برکت جنبش مزدافرِ جان
مکانیزمش چیه؟ آغشتگی به ذات
و نتیجه : تجلی ذات، جاری شدن ذات و گشایش در همه ابعاد زندگی = جادو

مسئله‌ای که باهاش روبرو هستیم، عوض کردنِ ذهنیت نیست، عوض کردنِ هویته. ماجرا اصلاً سرِ ذهنِ مثبت و منفی نیست، مسئله ذهنِ سالمه؛ ذهنی که در وضعیت کُرنِش به سر می‌بره، نه کُنشِ مداوم. این شلوغیِ ذهنِ ما واقعاً لازم نیست. ذهن، این ماشینِ مانیفِستِ خفن، می‌تونه بهترین و قوی‌ترین رفیق‌مون باشه، نه دشمن‌مون. سِرّ ماجرا اینه:

ما نمی‌تونیم گِرهِ ذهن رو توی لِولِ ذهن باز کنیم. همیشه گشایش، لِولِش از مشکل بالاتره.

شاه‌کلیدِ گشایش: خالیایِ درون

سؤالی که اینجا می‌شه پرسید اینه: چطوری با گشایش هم‌ارتعاش بشیم؟ و از اون مهم‌تر: چطوری توی همون ارتعاش بمونیم؟

کافیه از ذهن‌مون بیایم بیرون، به همین سادگی! ما این کارو توی “مراقبه جادویی” خیلی راحت و ساده یاد گرفتیم و داریم زندگی‌یش می‌کنیم. یادتونه چقدر مزدافرِ جان روی این سادگی تاکید داشتند؟
واقعاً ساده‌ست. یعنی هر کسی می‌تونه انجامش بده. هر کسی هم که انجامش می‌ده، بدون شک نتیجه می‌گیره، پس ادامه می‌ده! این ادامه دادنه خیلی مهمه، چون دقیقاً همینه که ما رو توی همون لِولِ بالا نگه می‌داره.

مراقبه جادویی: فرمولِ مانیفِست

• این مراقبه جادویی، از نظر لِولِ انرژی چطوری زندگیِ واقعیِ ما رو بهتر می‌کنه؟
• چطوری وضعیت مالی مون رو بهتر میکنه؟
• چطوری سلامتی‌مون رو بهتر می‌کنه؟
• چطوری روابطمون رشد میکنه؟

خیلی سادست: فرمولِ مانیفِست دو تا بخشِ مهم داره:

1. هم‌ارتعاش شدن
2. هم‌ارتعاش موندن

وقتی مراقبه جادویی رو انجام می‌دیم چه اتفاقی می‌افته؟ وقتی توی “خالیایِ درون” ساکن می‌شیم، به ذات‌مون وَصل می‌شیم (عطف آگاهی به آگاهی). می‌دونیم که آگاهی به هر چیزی که معطوف بشه، اون رو ظاهر می‌کنه، مانیفست میکنه. وقتی به لطف مراقبه ی مادر، ما توی “خالیایِ درون” ساکن می‌شیم و عطف آگاهی به ذات صورت می‌گیره، خُب معلومه که ذات شروع می‌کنه به جریان پیدا کردن. هم‌زمان با این ماجرا، هویتِ ذهنی کم‌رنگ می‌شه. ( تشبیه دو پرنده زمینی و آسمانی مزدافرِ جان خاطرتون هست؟ )

نتیجه: ارتعاشاتِ وجودیمون عوض میشه.
از کجا می‌فهمیم؟ از روی احساسمون. ( احساس علامت ارتعاشه )
یک احساس آرامش درونی ناب که اصلا هیچ ارتباطی به بیرون نداره.

حالا می‌ریم سراغ مرحله دوم تجلی: هم‌ارتعاش موندن

حالا این لِولِ جدیدِ انرژی‌مون، برای اینکه ظاهر بشه و خودش رو توی زندگی‌مون نشون بده، باید جمع و جور بشه، متراکم بشه. تراکم، تمرکز می‌خواد، نظم می‌خواد، تکرار می‌خواد، تعهد می‌خواد.

خبر خیلی خوب اینه :
چون مراقبه جادویی خیلییی ساده‌ست، خیلی راحته، خیلی شورانگیزه، ادامه دادنش هم راحته. نمی‌گم منیت بازی درنمیاره!! چرا، اتفاقاً خودشو به در و دیوار می‌کوبه که من و شما رو از مراقبه مادر بندازه، ولی زهی خیال باطل! شاه‌کلیدهایی که مزدافرِ جان به ما داده، خیلی راحت همه‌ی حیله های نفس رو رد می‌کنه، قبول دارین؟ مثلاً یکیش این بود: “یه مراقبه‌گرِ حقیقی، هیچ انتظاری از مراقبه ندارد…” خداییش بی‌نظیر نیست؟ عمیق نیست؟ این جمله، ما رو از شرِّ توقعاتِ ذهن خلاص می‌کنه و نجات‌مون می‌ده.

جمع‌بندی: ساکن در ذات

یه جمع‌بندی بکنیم: کافیه به خودمون قول بدیم روزی فقط یه بار انجامش بدیم. از یه دقیقه هم می‌تونیم شروع کنیم تا ۲۰ دقیقه یا نیم ساعت و از یه جایی به بعد دیگه زمانش مهم نیست! دو تا تایمِ طلایی هم داره: هم‌زمان با طلوع و غروبِ خورشید. ولی برای شروع، اصلاً لازم نیست سخت بگیریم. تنها چیزی که مهمه، فقط و فقط انجام دادنِ این مراقبه جادوییه.

خلاصه‌ش اینه:
• از جسم گذر میکنیم ( قلمرو مادی )
• از ذهن هم گذر میکنیم ( قلمرو کوانتوم )
• در ذات ساکن می‌شیم ( قلمرو لامکان، عدم )