خواجه عبدالله انصاری, صد میدان

میدان دوم : مُروت – شرح صد میدان

میدان دوم
بخش 1

   “از میدان توبه میدان مروت زاید. مروت گم بودن است و در خود زیستن. قوله تعالی: «کونوا قوامین بالقسط”

شرح:
همانطور که از پاکی توبه، جوانمردی و مروت می‌روید، پس از گذر از میدان اول و بازگشت به سوی حق، به میدان دوم قدم می‌گذاریم. خواجه عبدالله انصاری مروت را “گم بودن” و “در خود زیستن” تعریف می‌کند.
گم بودن نه به معنای ضلالت و گمراهی، بلکه به معنای رهایی از تعلقات دنیوی و قیود نفسانی است. در خود زیستن نیز اشاره‌ای است به سفری درونی و عمیق برای خودشناسی و خداشناسی. برای تأکید بر اهمیت مروت، خواجه عبدالله به آیه‌ای از قرآن کریم اشاره می‌کند: “کونوا قوامین بالقسط” (سوره نساء، آیه 135) یعنی: “به عدالت قیام کنید.” یعنی مروت، ما را به عدالت و انصاف در رفتار با خود و دیگران فرا می‌خواند.

میدان دوم
بخش 2

 

   ” ارکان مروت سه چیزست: زندگانی کردن با خود بعقل، و با خلق به صبر، و با حق به نیاز”

شرح:
خواجه عبدالله برای مروت سه رکن اساسی قائل است:

1. زندگانی کردن با خود بعقل: یعنی در مسیر خودشناسی، عقل و خرد را راهنمای خود قرار دهیم و از هوای نفس و امیال زودگذر پیروی نکنیم.
2. زندگانی کردن با خلق به صبر: یعنی در تعامل با دیگران صبور باشیم، کاستی‌هایشان را با بزرگواری ببینیم و با ایشان مدارا کنیم.
3. زندگانی کردن با حق به نیاز: یعنی همواره خود را نیازمند درگاه الهی بدانیم، در برابر او خاضع و خاشع باشیم و از او هدایت و یاری طلب کنیم.

 

میدان دوم
بخش 3

 

   “نشان زندگانی کردن با خود بعقل سه چیزست: قدر خود بدانستن، و اندازهٔ کار خود دیدن، و در خیر خویش بکوشیدن”

شرح:
زندگانی کردن با خود بر مبنای عقل، سه نشانه دارد:

1. قدر خود بدانستن: یعنی ارزش و کرامت انسانی خود را بشناسیم و خود را ارزان نفروشیم.
2. اندازهٔ کار خود دیدن: یعنی توانایی‌ها و محدودیت‌های خود را بشناسیم و متناسب با آن عمل کنیم، نه کمتر و نه بیشتر.
3. در خیر خویش بکوشیدن: یعنی در مسیر رشد و تعالی خود گام برداریم و برای رسیدن به کمال انسانی تلاش کنیم.

میدان دوم
بخش 4

 

   “و نشان زندگانی کردن با خلق بصبر سه چیزست: بتوانائی ایشان ازیشان راضی بودن، و عذرهای ایشانرا بازجستن، و داد ایشان از توانائی خود بدادن”

شرح: زندگانی کردن با خلق بر پایه صبر، سه نشانه دارد:

1. بتوانائی ایشان ازیشان راضی بودن: یعنی از مردم به اندازه توانایی و ظرفیتشان انتظار داشته باشیم و از آنها توقع بیش از حد نداشته باشیم.
2. عذرهای ایشانرا بازجستن: یعنی اگر خطایی از کسی سر زد، به دنبال عذر و بهانه‌ای برای او باشیم و زود قضاوت و سرزنش نکنیم.
3. داد ایشان از توانائی خود بدادن: یعنی حق و حقوق دیگران را به طور کامل ادا کنیم و در حد توان خود به آنها یاری برسانیم.

میدان دوم
بخش 5

 

   “و نشان زندگانی با حق به نیاز سه چیزست: هر چه از حق آید شکر واجب بر آن، و هر چه از بهر حق کنی عذر واجب دیدن، و اختیار حق را صواب دیدن”

شرح:

زندگانی با حق بر مبنای نیاز، سه نشانه دارد:

1. هر چه از حق آید شکر واجب بر آن: یعنی در برابر تمام نعمت‌ها و الطاف الهی، چه خوشی‌ها و چه سختی‌ها، شکرگزار باشیم و آنها را از جانب او بدانیم.
2. هر چه از بهر حق کنی عذر واجب دیدن: یعنی هر عمل نیکی که انجام می‌دهیم، آن را در برابر عظمت حق ناچیز بدانیم و از کوتاهی‌های خود در عبادت و بندگی عذرخواهی کنیم.
3. اختیار حق را صواب دیدن: یعنی در تمام امور زندگی تسلیم اراده و خواست الهی باشیم و بدانیم که هر چه او مقدر کند، به خیر و صلاح ماست.
این هم شرح میدان دوم، مروت. امیدوارم که این شرح براتون مفید و روشنگر بوده باشه. همانطور که می‌بینید، مروت مسیری است برای زیستنی عاقلانه با خود، صبورانه با خلق و نیازمندانه با حق.

امیدوارم که این شرح براتون مفید بوده باشه. نظرات ارزشمندتون رو در قسمت کامنت ها میخونم. در پناه الله

       اینجا چخبره ؟!

  • یک فضای صمیمی و عاشقانه در محضر آگاهی
  • تجلی همایش حضوری مزدافرِ جان
  • پرسش و پاسخ با آگاهی مزدافرِ جان با کمک جمینای
  • بستر ثبت گزارش ها و نتایج برای عزیزانی که تنی به آب زده اند
  • و خیلی اتفاقات جالب دیگه …

    این جُنبش رو به حضورتون مبارک کنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *