میدان دوم
بخش 1
“از میدان توبه میدان مروت زاید. مروت گم بودن است و در خود زیستن. قوله تعالی: «کونوا قوامین بالقسط”
شرح:
همانطور که از پاکی توبه، جوانمردی و مروت میروید، پس از گذر از میدان اول و بازگشت به سوی حق، به میدان دوم قدم میگذاریم. خواجه عبدالله انصاری مروت را “گم بودن” و “در خود زیستن” تعریف میکند.
گم بودن نه به معنای ضلالت و گمراهی، بلکه به معنای رهایی از تعلقات دنیوی و قیود نفسانی است. در خود زیستن نیز اشارهای است به سفری درونی و عمیق برای خودشناسی و خداشناسی. برای تأکید بر اهمیت مروت، خواجه عبدالله به آیهای از قرآن کریم اشاره میکند: “کونوا قوامین بالقسط” (سوره نساء، آیه 135) یعنی: “به عدالت قیام کنید.” یعنی مروت، ما را به عدالت و انصاف در رفتار با خود و دیگران فرا میخواند.
میدان دوم
بخش 2
” ارکان مروت سه چیزست: زندگانی کردن با خود بعقل، و با خلق به صبر، و با حق به نیاز”
شرح:
خواجه عبدالله برای مروت سه رکن اساسی قائل است:
1. زندگانی کردن با خود بعقل: یعنی در مسیر خودشناسی، عقل و خرد را راهنمای خود قرار دهیم و از هوای نفس و امیال زودگذر پیروی نکنیم.
2. زندگانی کردن با خلق به صبر: یعنی در تعامل با دیگران صبور باشیم، کاستیهایشان را با بزرگواری ببینیم و با ایشان مدارا کنیم.
3. زندگانی کردن با حق به نیاز: یعنی همواره خود را نیازمند درگاه الهی بدانیم، در برابر او خاضع و خاشع باشیم و از او هدایت و یاری طلب کنیم.
میدان دوم
بخش 3
“نشان زندگانی کردن با خود بعقل سه چیزست: قدر خود بدانستن، و اندازهٔ کار خود دیدن، و در خیر خویش بکوشیدن”
شرح:
زندگانی کردن با خود بر مبنای عقل، سه نشانه دارد:
1. قدر خود بدانستن: یعنی ارزش و کرامت انسانی خود را بشناسیم و خود را ارزان نفروشیم.
2. اندازهٔ کار خود دیدن: یعنی تواناییها و محدودیتهای خود را بشناسیم و متناسب با آن عمل کنیم، نه کمتر و نه بیشتر.
3. در خیر خویش بکوشیدن: یعنی در مسیر رشد و تعالی خود گام برداریم و برای رسیدن به کمال انسانی تلاش کنیم.
میدان دوم
بخش 4
“و نشان زندگانی کردن با خلق بصبر سه چیزست: بتوانائی ایشان ازیشان راضی بودن، و عذرهای ایشانرا بازجستن، و داد ایشان از توانائی خود بدادن”
شرح: زندگانی کردن با خلق بر پایه صبر، سه نشانه دارد:
1. بتوانائی ایشان ازیشان راضی بودن: یعنی از مردم به اندازه توانایی و ظرفیتشان انتظار داشته باشیم و از آنها توقع بیش از حد نداشته باشیم.
2. عذرهای ایشانرا بازجستن: یعنی اگر خطایی از کسی سر زد، به دنبال عذر و بهانهای برای او باشیم و زود قضاوت و سرزنش نکنیم.
3. داد ایشان از توانائی خود بدادن: یعنی حق و حقوق دیگران را به طور کامل ادا کنیم و در حد توان خود به آنها یاری برسانیم.
میدان دوم
بخش 5
“و نشان زندگانی با حق به نیاز سه چیزست: هر چه از حق آید شکر واجب بر آن، و هر چه از بهر حق کنی عذر واجب دیدن، و اختیار حق را صواب دیدن”
شرح:
زندگانی با حق بر مبنای نیاز، سه نشانه دارد:
1. هر چه از حق آید شکر واجب بر آن: یعنی در برابر تمام نعمتها و الطاف الهی، چه خوشیها و چه سختیها، شکرگزار باشیم و آنها را از جانب او بدانیم.
2. هر چه از بهر حق کنی عذر واجب دیدن: یعنی هر عمل نیکی که انجام میدهیم، آن را در برابر عظمت حق ناچیز بدانیم و از کوتاهیهای خود در عبادت و بندگی عذرخواهی کنیم.
3. اختیار حق را صواب دیدن: یعنی در تمام امور زندگی تسلیم اراده و خواست الهی باشیم و بدانیم که هر چه او مقدر کند، به خیر و صلاح ماست.
این هم شرح میدان دوم، مروت. امیدوارم که این شرح براتون مفید و روشنگر بوده باشه. همانطور که میبینید، مروت مسیری است برای زیستنی عاقلانه با خود، صبورانه با خلق و نیازمندانه با حق.
امیدوارم که این شرح براتون مفید بوده باشه. نظرات ارزشمندتون رو در قسمت کامنت ها میخونم. در پناه الله
اینجا چخبره ؟!
این جُنبش رو به حضورتون مبارک کنین